Insolatie

De term insolatie komt van het Latijnse woord 'insolare'. Insolare betekent blootstelling aan de zon. Insolatie geeft zonnestraling in een bepaald gebied in een bepaalde periode van tijd weer. Men gebruikt hier ook wel de eenheid MJ/m2 voor of J/m2. Als de totale insolatie wordt gedeeld door het tijdsbestek dan krijgt men de bestralingssterkte en is van belang om onder meer de opbrengst van de panelen per m2 uit te rekenen. Bij zonnepanelen wordt hier ook wel de eenheid Wh/m2 voor gebruikt. De term wordt trouwens ook bij zonnecollectoren gebruikt.

De hoek van de zonnestraal

Een zonnestraal kan op de grond schijnen met een hoek van 90 graden. Ook kan een zonnestraal op de grond stralen met een hoek van 30 graden. De energie van de tweede zonnestraal komt met een lagere hoek op de grond en schijnt hierdoor op een groter deel van de grond. De oppervlakte is twee keer zo groot. Hierdoor is de insolatie een stuk kleiner dan bij een zonnestraal welke een kleinere oppervlakte bestraalt, wat dus bij een hoek van 90 graden gebeurt. Logischerwijs zul je bij een hoek van 30 graden dus ook minder opbrengsten behalen met je zonne-energie systeem (denk aan de winter wanneer de zon 'zwakker' is).

Wanneer is de insolatie het grootste?

De insolatie is het grootste wanneer de zon pal boven aan de hemel staat. Het grootste deel van de dag is dit natuurlijk niet het geval. Maar is het maximum afhankelijk van het seizoen. In de winter is het maximum natuurlijk hoger dan in de winter.

Hoe wordt insolatie gemeten?

Met de hulp van een pyranometer is het mogelijk om de insolatie te meten. Het is dan niet nodig om zelf moeilijke berekeningen te doen.

Meer begrippen:
> Ampèremeter
> Azimut
> Biomassa
> CO2
> CV-ketel
> Dakisolatie
> Duurzame energie
> Meter
> Meterkast
> Vloerverwarming
> Warmtepomp

Of bekijk alle begrippen.